رواية صفقة عمري الفصل الواحد والعشرون 21 بقلم ياسمين سمير
21
نبدء على بركه الله
افكركم ي حلوين بالبارت الى فات
ف المكتب
يجلس قاسم ينتظر الهاتف ان يرن
ترن ترن
يبتسم قاسم وينتظر قليلا ثم يقوم بفتح الخط
قاسم :الو
مجدى :فين العقد ي قاسم
قاسم :عقد اى
مجدى :احنا هنضحك على بعض انت سرقت العقد
قاسم :اسمعنى كويس دا شغل عيال صغيره مش قاسم مهران الى يسرق عقد وعشان الى بنا اعتبره انتهى وبنتك هطلقها بعد ماتولد
ثم يغلق هاتفه ويخرج من المكتب
لينصدم قاسم من وجود روعه امام المكتب
روعه بدموع وتضع يديها على فمها
قاسم :روعه انا
روعه بصوت عالى :انت انسان حق ،ير
ثم تتركه وتجرى الى غرفتها
يجرى ورها قاسم :روعه استنى
تدخل روعه غرفتها ثم تغلق بابها بالمفتاح
قاسم وهو يخبط على الباب :روعه انا مكنتش اقصد كدا روعه افتحى الباب
روعه بعياط خلف الباب :طلقنى ي قاسم
قاسم بغضب ومازال يخبط على الباب :لا ي روعه افتخى
تجلس روعه خلف الباب :امشى ي قاسم
قاسم والدموع بدءت تظهر ف عيونه : روعه متسبنيش روعه انا مش هطلقك
تسكت روعه عن الكلام تكتفى بالبكاء
يسمعها قاسم
يقوم بضرب يديه ف الحيطه
قاسم بغضب :اااااااااااااااااااه
ثم يتركها وينزل
عن سانيه
منال :مالك قلقانه لى
سانيه :برن على قاسم مش بيرد وروعه تلفونها مقفول
منال ؛متخافيش هتلقيهم اعدين وسوا ومش سامعين التلفون او نايمين
سانيه بقلق :لا لا دا قاسم عمره ماعملها
تأتى مازن وسامر من الخارج
مازن :ف اى ي جماعه
منال :عمتك قلقانه على قاسم وروعه
سامر :هتلقيهم ي امى نايمين
مازن :ايوا بالظبط
سانيه :لا انا لازم اسافر حاسه ان قلبى مش مطمن
مازن :تسافرى اى ي عمتى الفرح بكره
سامر :ايوا ي امى وقاسم هيرد متخافيش
تجلس سانيه والقلق يملئها
عند مجدى
رامى :ها اتفقتو على اى
مجدى :قال هيفك الشراكه ويطلق اختك
رامى :احسن
مجدى :مش متأكد بردو
رامى :لى بقا
مجدى :انت متعرفش قاسم
رامى :بدال قالك يبقى هيعمل كدا
تدخل سوزان بسيارتها
سوزان :جود نايت
مجدى ؛سوزان تعالى هنا
سوزان :ف اى
مجدى :مش ملاحظه انك بتخرجى كل يوم وبترجعى الفجر وغير اللبس القصير اوووى
سوزان :كنت سهرانه مع اصحابى وفيها اى افضل اعده ف البيت مخنوقه
مجدى ؛هو انا بشوفك اصلا
سوزان :تمام نتكلم الصبح عايزه انام
يمسكها مجدى من يديها :انا لسه مخلصتش كلامى
رامى :ف اى ي بوص سوزان بتفك عن نفسها شويه ولا اى ي سوزى
سوزان :قوله
مجدى :مفيش سهر تانى
سوزان وهيا تسحب يديها بغضب :لا انت شكلك اتجننت انا سوزان دياب ولا نسيت لو نسيت افكرك كل العز دا والشركه من فلوس بابى انت ولا تسوى شئ كنت حته موظف عند بابى انا الى رفعتك
مجدى :انتى بتعايرنى
سوزان :يووووووووو
ثم تتركه وتذهب الى الداخل
رامى :زوتها اووى ي بوص فيها اى دى سوزى يعنى مش جدبد انها تسهر
مجدى :تعرف تسكت
ثم يتركه ويرحل
بالداخل عند سوزان
سوزان على الهاتف :ههههه بس كنا جامد اووى النهارده
الشخص :اى خدمه تعالى كل يوم وهبسطك
سوزان :طبعا هاجى كل يوم
الشخص :وحشتينى اووى
سوزان بمياعه :لحقت اوحشك دا انا لسه سايبك
الشخص :بتوحشنى على طول اتطلقى ونتجوز
سوزان :مش دلوقتى
الشخص :امتا بقا دا هيكون يوم الهنا لما سوزى تكون ف حضنى رسمى
سوزان :هههههه ماانا لسه سايبه حضنك
الشخص :احم معلش ي سوزى لازم اقفل بابا من امريكا بيتصل بيا
سوزان :ماشى ي حبيبى مش هنام غير لما تكلمنى تانى
الشخص :حاضر ي قلبى
ثم يغلق معاها ويرمي هاتفه
الشخص :هوووووف لزقه بس كل يهون عشان الفلوس
ثم ينظر الى الهاتف :قال احبها قال
عند روعه
تظل مستيقظه تفكر ف كلام قاسم
روعه ببكاء :كان لازم اعرف انه مش بيحبى
عند قاسم ف المكتب
يظل يكسر ف اى شئ امامه
قاسم :غبى غبى لازم اعرفها انى سرقته عشان مطلقهاش لازم
ف اليوم التالى
تستيقظ روعه لترى نفسها على الارض
روعه وهيا تنظر حوليا لا ترى شئ سوى الاثاث
تذهب الى الحمام
بعد قليل تسمع صوت تكسير يأتى من الاسفل
تخرج روعه دون تفكير
تنزل وتقف على السلم
يرها قاسم يذهب اليها جرى
قاسم بلهفه :روعه روعه انتى كويسه
روعه وعينها حمراء تحاول ان لا تبكى :اى الصوت
قاسم بصوت عالى :روعه متعملنيش كدا
روعه :اما طالعه اوضتى تانى
يمسكها قاسم :لا لا روعه بصى احنا نعد وانا هفهمك كل حاجه والله
روعه :افهم اى مبقاش فيه حاجه عايزه تتفهم وياريت كل واحد يفضل ف حاله لحد مانتطلق او انى اسافر تانى ونطلق هناك
قاسم بخوف :لا متسبنيش ي روعه ... روعه والله دى كلها حكايه
روعه بصوت عالى والدموع تملئ عينها :كفايه كذب بقا اى انت مش بتتعب ابنى مش هتقدر تاخده منى ي قاسم وهتطلقنى
قاسم :طب طب بصى بصى اعدى هنا وانا والله مش هزعلك
ثم يتابع حديثه بحزن :بس متسبنيش
روعه :انا همشى بس ماما سانيه تيجى
ثم تتركه وترحل
بعد قليل
ترن سانيه
قاسم بحزن :ايوا ي امى
سانيه بلهفه :عانل اى ي حبيبى وروعه عامله اى
ينظر قاسم للاعلى. ثم يرد :بخير ي امى
سانيه :من امبارح برن عليكم قلقتنونى عليكم
قاسم :مشوفتش التلفون
سانيه :مال صوتك
قاسم وهو يحاول ان يظهر عكس مابداخله :انا بخير ي امى لسه صاحى بس
سانيه بشك :طب فين روعه هيا جنبك
قاسم :دا روعه فوق نايمه
سانيه :غربيه دى بتصحى بدرى
قاسم :عادى برتاح
سانيه :طب عايزه اكلمها ي ولدى
قاسم :طب ي امى هقفل واصحيها وارن عليكى
سانيه :حاضر ي ولدى
يذهب قاسم الى غرفته
دق دق
روعه :نعم
قاسم :امى عايزه تتطمن عليكى ممكن تكلميها
يقوم روعه بفتح الباب تاخد منه هاتفه
قاسم :انا مقولتلهاش حاجه والافضل اننا منقولنش قولتها انك كنتى برتاتحى
روعه :فهمت
يقوم قاسم بالاتصال على ولدته
روعه :الو سلام عليكم
سانيه :وعليكم السلام عامله اى ي حبيبتى
روعه :بخير ي ماما الحمدلله
سانيه :وحفيدى بقا
تنظر روعه الى قاسم :بخير الحمدلله
سانيه :اوعى يكون قاسم زعلك ومش رضيه تقولى
روعه :لا ي ماما احنا بخير
سانيه :طب الحمدلله كنت قلقانه عليكم هخلص الفرح واجى على طول وحشونى اوووى
روعه :وانتى كمان ي ماما
سانيه :عايزه حاجه ي حبيبتى
روعه :سلامتك
ثم تغلق
قاسم موجه كلامه الى روعه :ممكن نفطر سوا
روعه :انا نازله
ثم تغلق الباب ف وجه 🙂😟
تنزل روعه بعد قليل ترى قاسم يجلس على السفره ينتظرها
تجلس روعه وتبدء ف الاكل
قاسم :ممكن نتكلم
روعه :مفيش حاجه نتكلم فيها انا هفضل اعده لحد ماافاتح ماما سانيه بخبر انفصلنا
قاسم :بس انا مش هطلقك
روعه وهو يتترك الطعام :المره دى مش باختيارك ف محكمه وبلاش نوصل للمحكمه انا مش عايزه افضل معاك
قاسم :ي روعه...
روعه :يووو ثم تتركه وتذخب الى غرفتها رافضه التحدث وحتى الطعام حتى ينتهى اليوم
ف صباح اليوم التالى يستيقظ قاسم على صوت دخل سياره سامر
يذهب الى الاعلى سريعا
قاسم :روعه روعه اصحى افتحى
تفتح روعه :ف اى
قاسم :امى جت احنا مفيش حاجه بنا انا هنزل دلوقتى وانتى شويه وانزلى
تدخل روعه الى الحمام وينزل قاسم الى الاسفل
قاسم :ي اهلا حمدلله على السلامه
سانيه :الله يسلمك ي ولدى فين روعه
قاسم :فوق شويه هتنزل
سانيه :لا هطلها اتطمن عليها
قاسم :حاضر ي امى
تذهب سانيه الى الاعلى
بعد وقت ليس بقليل يأتى صريخ من الاعلى
يجرى قاسم الى الاعلى
