رواية صفقة عمري الفصل الخامس عشر 15 بقلم ياسمين سمير
15
افكركم بالبارت الى فات ي حلوين
روعه :متخافش انا بس الى بحس بيها
قاسم :روعه انتى اتجننتى
روعه :طب بص وراك كدا
ينظر خلفه لينصدم :ريم؟
روعه :انا قولتلها تيجى
قاسم :قولتلها ازاى ؟
روعه :ماانا ي حبيبى خطفت الفون وانت بتنزل الشطه وكلمتها قولتلها تجى على هنا
قاسم :بتخطفى التلفون ي روعه
ريم :ياعم احمد ربنا انها خطفت الفون بس
ينظر اليها قاسم لتخاف ريم
ريم :احنا اسفين
قاسم :دراكولا هااا
ريم :هههه انت لسه فاكر دا كان ف حاجات تانى اصل..
تقطعها روعه :احم ريم مش وقته
ريم :اه صح فعلا انا هطلع اكمل بقا
قاسم :مخلتهاش تكمل لى
روعه :هتقول حاجات مينفعش تقولها
قاسم :طب ف هنا اكل
روعه :لا ممكن ننزل نشترى
قاسم :لا لا خاليكى انا هجيب اكل واجى
روعه :حاضر
يتركها ويذهب الى السوبر ماركت لجلب الاشياء
تصعد روعه الى ريم
ريم :تعالى اعدى
تجلس روعه على السرير
روعه :ااه الڤيلا وحشتنى اوووى كل حاجه ف اسكندريه وحشتنى
ريم : متقوليله وتفضلو اعدين هنا على طول
روعه :مش هيوافق طبعا اهله والارض لا لا انا مش موافقه اصلا هناك ماما سانيه
ريم :هو ف ارض وزرع وكدا
روعه :ايوا وشكلهم حلو اووى ولا بليل بقا الجو تحفه
ريم :انتى حبيتى هناك ولااى
روعه :شكلى كدا ي ريم كنت مفتقده اووى جو العيله من بعد موت عمتى
ريم :والكليه ي روعه الكليه الى كان نفسك فيها
روعه وهيا تنظر الى بطنها :وابنى
ريم :المفروض كنتى ترفضى ان يكون فين بنكم واصل انتى نسيتى هو اتجوزك ازاى
روعه :بس انا فرحانه انى هكون ام
ريم :ي روعه...
روعه :خلاص ي ريم انا مبسوطه كدا لو على الكليه انتى فيها اهو انا وانتى واحد
تحضنها ريم :بحبك اوووى
روعه :وانا كمان اوووى
تلفون ريم يتصل
تمسح دموعها وترد
ريم :الو ازيك ي روان
روان :الحمدلله وانتى عامله اى
ريم ؛الحمدلله
روان :انتى فين
ريم وهيا تنظر الى روعه :عند روعه
روان :عند.روعه فين
ريم :روعه جت اسكندريه هيا وجوزها
روان بفرحه :بجد جت امتا
ريم :لسه جايه دلوقتى
روان :هيا جنبك
ريم :اه خديها معاكى اى
روعه :ازيك ي روان
روان :روعه عامله اى وحشتينى
روعه :الحمدلله انتى اكتر فينك دلوقتى
روان :ف البيت
روعه :هههه لا اقصد دخلتى اى
روان :طب
روعه :صحبى بقا دكتور
روان :صحبك بيطلع عينه يلا الحمدلله ...عايزه اشوفك
روعه :تعالى نعد سوا النهارده انا وانتى وريم
روان :خلاص اتفقنا هجيلك بليل
روعه :خلاص مستنياكى
يأتى قاسم
قاسم :انا هدخل اعمل الاكل
ريم :لا خاليك هعمله
قاسم :لا خاليكى دا حاجه خفيفه
روعه :خلاص ي ريم انتى تعبتى النهارده اعدى ارتاحى شويه
يجهز قاسم ويبدء بالاكل
على السفره
روعه :روان جايه النهارده
قاسم :امم تشرف
ريم بصوت واطى :مش مطمنه من مجيتها دى
ينظر قاسم الى ريم
قاسم :بتقولى حاجه
ريم :اها لا مفيش
قاسم وهو ينظر الى روعه :هتاخدى الحقنه ازاى
روعه :روان اكيد بتعرف لما تيجى بقا
قاسم :وروان دى ف اى
روعه :روان طب وريم هندسه
قاسم :ربنا معاكم
ثم تنظر ريم الى روعه :عبالك ي روعه
تضع روعه يديها على بطنها :لا ي ستى انا عايزه ابنى يشرف وكدا انا عملت انجاز كبير
يمسك قاسم يديها ويقبلها
يأتى المساء ويجلس قاسم ورعه التى ارتدت نقابها وريم
روعه :اتاخرت صح
ريم :دا لسه الساعه ٨ زمانها جايه
ترن ترن
قاسم :انا هفتح
يقوم بفتح البوابه
روان بارتباك :روعه موجوده
قاسم :اه
يأتى احمد الذى كان يركن السياره
قاسم :انت مين
روان :دا الدكتور احمد اخويا
قاسم وهو يتذكر تلك الرساله (بحبك )
احمد وهو يصافحه :دكتور احمد
قاسم :اتفضل
تقوم روان باحتضان روعه ومن بعدها ريم
احمد :اذيك ي روعه
تنظر روعه الى قاسم ثم تلتفت الى احمد :الحمدلله
احمد وهو ينظر الى بطنها المنتفخه :انتى حامل
قاسم :اتفضل اعد
يجلس احمد بجوار قاسم
اما تجلس بجوار قاسم وبجوارها روان وريم
احمد :دخلتى اى بقا ي روعه
يرد قاسم :دخلتى حياتى ونورتها
احمد :انا بكلمها
قاسم :وانا جوزها
روان :احم بقولك اى ي روعه
روعه :نعم ي حبيبتى
روان :الدكتوره قالتلك انتى ف الشهر الكام
روعه :التامن خلاص قربت
ثم تضع يديها على يد قاسم :واجيب احلى بيبى ف الكون
قاسم هو يقبل يديها :وتقومى بالسلامه ي حبيبتى
يقف احمد ف تلك اللحظه :انا همشى
قاسم بصوت واطى :احسن
روان :انا لسه مشبعتش من روعه اعد شويه وحياتى
يجلس ثم تقوم ريم بتقديم المشروبات
روعه :تعالى بقا ي روان عايزاكى
روان :ف اى
روعه :هاخد الحقن عشان الى تعبنى دا
روان :ههههه تعالى ي روحى
ثم يذهبان الى الداخل
قاسم :وانت بقا دكتور اى
احمد :اطفال
قاسم :اممممم
احمد :انت متأكد ان روعه عايزاك
قاسم ببرود :متأكد الف ف الميه
احمد :بس هيا مكنتش بتحبك ولا شافتك قبل كدا
قاسم :صح بس حبتها وهيا حبتنى بعد الجواز
احمد :مش فارق معاك ان كانت بتحب ولا لا
قاسم :انا عارف كل حاجه عن روعه
احمد :بس انا متأكد انها كنت بتحب قبل الجواز
قاسم :ام.و.ته وخاف على حياتك بعد كدا عشان الرساله الى انت بعتها مش هسكت عليها
احمد بخوف من طريقه كلامه
ف الداخل
روعه :الحقنه دى وحشه اووى
روان :ايوا عشان البيبى
ريم :قلب خالتو امتا يجى على الدنيا
روان :روعه كنت عايزاكى ف حاجه
روعه :قولى
ريم :طب هطلع انا
روان :لا خاليكى مفيش حاجه سر بينا احنا التلاته بصراحه ي روعه احمد اخويا لسه عايزاك
روعه :ياربى ي روان افهمى انا متجوزه واجوزى اعد مع اخوكى فاهمه يعنى وابن خلاص هيجى على الدنيا انتى ليه مش قادره تفهمى
روان :قولتله كدا قالى بس اقولك وخلاص دا حتى جاى عشان يشوفك
ريم :خلاص ي روان قفلى على الموضوع
ينزلان لاسفل ويودعو روان واحمد وريم التى ذهبت معاهم
قاسم وهو يحضن روعه :مبسوطه
روعه :اوى اوى ي حبيبى
قاسم :طب تعالى بقا احكيلك حكايه الفيلا دى
روعه :هههههههههههههههه دى فيلاتى انا ههههه
قاسم يحملها ويصعدان للاعلى :ومالو انا و انتى واحد
ملناش دعوه !
ف الصباح
قاسم :انا لازم اروح المينا
روعه وهيا مازال على السرير تغطى نفسها :هتتاخر
قاسم وهو يقترب منها :لا بس لازم اشوف الوضع هناك واجى على طول
ثم يقبل روعه ويخرج
ف المينا
قاسم لمصطفى (دراعه اليمين):اى الوضع
مصطفى :اكتشفت انهم بدخلو حاجات شمال
قاسم :ازاى يعنى
مصطفى : انت عارف
يتركه قاسم ويذهب الى شركه مجدى يدخل فورا المكتب
قاسم :اى شغل الى انت بتعمله دا
مجدى :قاسم بيه اتفضل جيت امتا
قاسم :انا هحترمك عشان بنتك بس والمره دى مش هبلغ البوليس بس ورحمه ابويا ي مجدى لو سمعت حاجه تانى لتكون ف الارض مش ف السجن
ثم يتركه ويذهب
يدخل رامى :هو ماله دا
يجلس مجدى على مكتبه :عرف كل حاجه
رامى :عرف ازاى طب العمل
مجدى :مش عارف
بعد قليل
رامى :نخلص منه
مجدى :لا طبعا
رامى :دا الحل الوحيد ومين هيعرف اصلا اننا الى زى دا ليه اعداء كتير
مجدى :بس ي رامى
رامى :مفيش حاجه هتلمسنا
مجدى ؛اتفقنا
غافلين عن تلك الاذان التى تسمعهم
يجلس قاسم بغرفته
قاسم :بتقول اى
الشخص :زى مبقول كدا ي بيه بيتفقو عشان يخلصو عليك
قاسم :طب اقفل
قاسم :بقا عايز تخلص منى انا ي مجدى دا هيبقى اخر يوم ف حياتك
روعه من الخارج تسمعه
روعه :يالهووووى يالهووووى
تحس انه هيخرج ثم تدخل الى الغرفه الموجوده بالقرب منها
بعد ماتطمن انه خرج تعزم امرها على الخروج ايضا
ياترى روعه راحه فين ؟
