رواية صفقة عمري الفصل الحادي عشر 11 بقلم ياسمين سمير
11
افكركم بالبارت الى فات
يعلن هاتف روعه عن وجود رساله
قاسم :مين احمد
روعه :دا دا معرفش
يأخد منها قاسم التلفون ثم يفتح الرساله ويلقى مضمونها انا بحبك
قاسم بغضب :مين ااااااحمد دا
روعه بخوف :معرفهوش
يمسكها قاسم من شعرها :لاخر مره هسالك من احمد دا
روعه :سيب شعرى ي قاسم انت بتوجعنى
قاسم :وانتى بتخونينى
روعه :انا مخونتكش
قاسم يسحبها خارج السرير
قاسم :امال اى دا بعتلك انا بحبك يبقى اى اخوكى ف الرضاعه
روعه :انا مسمحلكش تشك فيا انت عارفنى كويس
قاسم :الظاهر كدا معرفش حاجه عندك
روعه بدموع :معرفش والله هو بعتلى كدا لى
قاسم :اه يعنى تعرفيه
روعه :سيب شعرى هفهمك كل حاجه
يترك قاسم شعرها
قاسم :قووولى
روعه :دا احمد
اخو روان صحبتى
روعه :روان مين
روعه :انت متعرفهاش انت شوفت معايا ريم بس وروان صحبتنا كمان بس مش بنروح مع بعض دروس
قاسم :اه وبعدين
روعه :كانت على طول بتقول ان احمد اخوها دا معجب بيا
قاسم :وانتى ؟
روعه :انا مش معجبه بيه هيا كانت على طول بتقول انه هيتقدملى بس بعد مخلص الثانويه بس ...
قاسم :بس اى كملى
روعه :انت اتجوزتى
قاسم :وانتى زعلانه
روعه :لا
قاسم :بجد
روعه :بجد ممكن اخد الفون بقا اكلم ريم
قاسم :هتفتحى السماعه
روعه :حاضر
تأخد منه الهاتف لترن على صديقتها
بعدقليل تفتح ريم
روعه :الو ايوا ي ريم
ريم :روعه انتى فين برن عليكى كتير
روعه :انا كويسه انتى عامله اى
ريم :بخير انتى كنتى فين طول المده دى
ينظر روعه الى قاسم ثم تكمل
روعه :كنت مشغوله اووووى
ريم : تلفونك كان مقفول ي روعه
روعه :اه ماهو كان فاصل شحن وانا كنت بدور على شاحن
ريم بشك :متاكده
روعه :اه
ريم :بقالك شهرين بتدورى على شاحن ي روعه
روعه :سيبك بقا من الفون والشاحن انتى عامله اى وحشتينى
ريم :انتى اكتر مش هتنزلى اسكندريه بقا
تنظر روعه الى قاسم ثم تضع يديها على الهاتف
روعه بصوت واطى :اقولها اى
قاسم :قوليلها لما اقول ل قاسم الاول
روعه :حاضر
روعه :لما اقول ل قاسم الاول
ريم :دا الوحش دا
تنظر الى قاسم لترى ملامحه اتغيرت
روعه :وحش اى
ريم :اصل البت روان خوفتنى الصراحه
روعه :روان قالتلك اى
ريم :اصلها كانت عندى من فتره وكدة وقالتلى ازاى اطمن عليكى وانتى مع قاسم وفضلت تقول بقا ان احمد ممكن يق ,"تل قاسم عشانك
ينتبه قاسم الى الكلام
روعه بخوف :ق"تله
ريم :دا هبل هيا شكلها متعرفش قاسم دا قد اى الله يكون ف عونك ي قلبى
روعه :طيب ي ريم هكلمك تانى
ريم :متقفليش تلفونك انا بخاف عليكى
روعه :حبيبتى متخافيش انا هنا ف عيله بتحبنى وقاسم كويس معايا
ريم :بجد ي حبيبتى
روعه :بجد ي حبيبتى
ريم :الحمدلله يارب كنت خايفه بصراحه من ساعه روان ماكلمتنى
روعه :لا ي حبيبتى متخافيش يلا سلام
ريم :سلام ي حبيبتى
تغلق الهاتف ليسحبه منها قاسم
قاسم :احكيلى بقا حكايه احمد دا
روعه :زى ماقولتلك والله
قاسم :متاكده انك مش مخبيه حاجه
روعه :اخبى اى واخبى لى اصلا كان قدامك كل الكلام
قاسم :طيب
تتجه روعه الى السرير وتنام
لينام بجوارها قاسم
قاسم :حبيبتى
روعه :لا رد
يضع قبله على خدها
قاسم :انا اسف
تنظر اليه روعه
روعه :اول مره تقولها
قاسم : انا اتجننت لما شوفت بحبك معرفتش انا بعمل اى
روعه :خلاص ي قاسم ممكن تسبنى انام
يحضنها قاسم من الخلف :انا موحشتكيش
روعه :تؤتؤ
قاسم :من قلبك
روعه :اممم
قاسم :بس انتى وحشتينى وانا واثق انى وحشتك
روعه تنظر اليه :واى الثقه دى
يرمى قاسم تلك الفوطه التى تحيط بخصره ثم يطفى الانوار :اقولك انا جايب الثقه دى منين
ملناش دعوه 🙂
تمر الايام بهدوء
ف غرفه سامر
سامر :انا حبتها صح انا حبتها ايوا حبتها
يدخل ف تلك اللحظه قاسم
قاسم :حبيت مين
سامر :قاسم انت هنا من امتا
قاسم وهو يجلس على السرير :من ساعه ايوا حبتها ...حبيت مين بقا
سامر :اها لا محبتش حد
قاسم :امال
سامر : مفيش ي قاسم
قاسم :لو ف واحده انا اخوك عرفنى
سامر ف سره :مراتك الى دخلت قلبى من اول نظره
سامر لقاسم :مفيش لو فى هقولك
قاسم :هحاول اصدق يلا انا نازل سلام
سامر :سلام
ف غرفه فاطمه تحدث صديقتها نرمين
فاطمه :ازيك ي نرمين
نرمين :ازيك ي فاطمه فينك بقالك فتره مش بتكلمنى ولا عشان مفيش فلوس
فاطمه :لا مش كدا كنت مشغوله شويه
نرمين :الله يكون ف عونك ي حبيبتى
فاطمه :عايزاكى تجبيلى حاجه
نرمين :حاجه اى
فاطمه :هقولك
ف الاسفل
تجلس سانيه وروعه
سانيه :مغيش حاجه ف السكه
روعه بعدم فهم :حاجه اى
سانيه :عيل كدا ....دا انا نفسى ف عيل يشيل اسم قاسم
روعه :اه ان شاء الله ي ماما
سانيه :ان شاء الله دا يبقى يوم المنى لما يتحملى قاسم هيشيلك على كفوف الراحه
روعه :بس يعنى لسه شويه احنا لسه متجوزين بقالى خمس شهور بس
سانيه :ودول شويه دا انا اتجوزت من هنا حملت من هنا
روعه :هههههه مبقاش زى زمان بقا ي ماما
سانيه :على رايك
يأتى قاسم ينضم اليهم
قاسم :بتقولو اى
روعه :لا مش بنقول
قاسم :بس انا سمعت
روعه :سمعت اى
قاسم :سمعت بقا وخلاص ...عايزاك فوق
روعه :حاضر
قاسم :عن اذنك ي امى
سانيه :اتفضل ي ابنى
يأخدها قاسم ثم يصعدان يقابلهم سامر
قاسم :ريح فين
سامر:نازل تحت
قاسم :مش ناوى تروح الكليه بقا
سامر :اه بكره ان شاء الله
روعه :انت ف كليه اى
يرد قاسم الذى كان يحتضنها :طب
روعه :اه ربنا معاك
ينظر اليها سامر بحزن :اه
قاسم وهو ينظر الى روعه :يلا
روعه :عن اذنك
سامر :اه اتفضلو
ف غرفه قاسم يغلق الباب ثن يلتفت الى روعه
قاسم :انا مش حابب تتكلمى انتى وسامر
روعه :بس احنا متكلمناش دا انا حتى معرفش هو ف كليه اى
قاسم :بس بردو ياريت تقطعى الكلام معاه
روعه :حاضر .... كنت عايزنى. لى
قاسم يتقرب منها :كنت عايز اشرب سيجاره
روعه :البتاعه دى تانى مش احنا اتفقنا انك مش هتشربها
قاسم :انا قولت اقولك قبل مااشرب عشان اخد البوسه ومشربهاش
روعه :اه عشان كدا عايزنى
قاسم :ايوا
تقترب منه روعه اكثر ثم تضع قبله على شفايفه
تحاول الابتعاد ولكن قاسم يضع يديه خلف راسها لتمنعها من الحركه ثم يقبلها
روعه : حرام عليك كنت هموت
قاسم :بعيد الشر ...يلا ننزل
روعه :يلا
تمر الايام ويسافر سامر الى كليته بالقاهره
ف المطبخ تقف روعه وفتحيه وتجلس سانيه بالقرب منهم
روعه وهيا تضع يديها على راسها
تلاحظ سانيه :مالك ي بتى
روعه :مش عارفه ي ماما حاسه انى دايخ من الصبح
سانيه :طب تعالى اعدى
قيل ان تذهب اليها تسقط مغشيه عليها
بعد قليل ف غرفه قاسم
تنام روعه ف سريرها يجلس قاسم بالقرب منها وسانيه وتقف الدكتور للكشف على روعه
بعد الكشف
قاسم :اها ي دكتوره مالها
الدكتوره :لا لازم تيجى المستشفى
قاسم :ف اى انتى شاكه ف حاجه
الدكتوره :ايوا بس لازم اتاكد من حاجه تانيه بردو ...ياريت ف اقرب وقت ...عن اذنكم
ياترى اى الى هيحصل ......
