رواية احمد وحنين الفصل الثاني 2 بقلم هايدي احمد
ووووو 2
اوبح شالها على باب الشقه ودخل بيها ضحكت وحطت ايديها على رقبته وهى بتبصله
احمد: الا قوليلي يا روحى
حنين: ايه يا حبيبي
احمد: انتِ كام كيلو
حنين: ٦٥ كيلو
احمد: اه يعنى مش ٩٠
خبطته فى كتفه :انا ٩٠ كيلو طب طلقنى بقى و دلوقتى حالا
احمد:لا أطلقك ايه انا لسه دخلت دنيا ده احنا حتى لسه بنقول يا هادى وبصلها بخبث ولا ايه
اتكسفت وبصت بعيد عنه
احمد :يا خرابى على الى بيتكسف يا ولاد اكلك دلوقتى ولا اعمل فيكى ايه
حنين:لا نزلنى هنا فى الصالون
احمد :صالون ايه يا روحى احنا على اوضة النوم عدل
حنين :لا نزلنى هنا عايزه اشوف الشقه
احمد:لازم النهارده ما انتى عندك بقيت حياتنا بصى براحتك ، بصتله بتذمر
احمد : حااااضر
نزلها وقعدت تبص على الشقه كان كل الى فيها على ذوقها حتى التصميم والالوان
حنين:طب بزمتك الالوان مش تحفه
احمد :الوان ايه انا حاسس ان احنا فى مستشفى حد يختار لون الشقه اوف وايت
حنين :اه ماله ها ده حتى الشقه منوره مش زى ناس كانت عايزه اسود فى حد عاقل فى الدنيا عايز اوضه النوم لونها اسود
احمد :ماله الاسود سيد الالوان يا بت ولا مش عجبك مش زي اختياراتك الني* له
حنين:طبعا يا روحى مهو انت اولها
قالتها وجريت على الاوضه وهى بتضحك وهو بيجرى وراها
احمد :قولتى ايه خدى يا بت هنااااا
حنين : يا مامااااا
دخلت الاوضه وهو وراها
احمد: يلا ادخلى الحمام واقلعى الفستنان ده
خافت ورجعت لورى ومسكت الفستنان
حنين وهى بتبلع ريقها :ليه ها
احمد: ميبقاش تفيكرك قذر غيرى عشان نصلى ركعتين نبتدى بيهم حياتنا الزوجيه
حنين :اه بحسب
احمد :شوفتى دايما ظلمانى كده
قربت منه وحطت ايديها على رقبته : اسفه يا روحى مش قصدى
احمد:انا عارف ومقدر انك خايفه ومتوتره بس متقلقيش انا فاهمك كويس انا عمرى ما اعمل حاجه غصب عنك ابدا و باسها من جبينها
يلا ادخلى غيرى واتوضى وتعالى
حنين :حاضر
سبته ودخلت الحمام وطلعت لبست اسدال وهو اتوضى وصلى بيها ركعتين وخلصوا
مسك ايديها وباسها من جبينها
احمد :انا مش مصدق انك قدامى دلوقتى
حنين :ولا انا انا اسعد واحده فى الدنيا النهارده
احمد:ربنا يقدرنى واسعدك ومخلكيش محتاجه حاجه ابدا طول مانا عايش
بصتله وعنيها مليانه حب وحضنته
و سبته وقامت دخلت الحمام وهو قام غير هدومه
طلعت وهى لابسه فستان قصير يبرز مفاتنها وفردت شعرها الاسود متوسط الطول
بصلها وهو متفاجأ من شكلها ومش مص
