رواية جحيمي الفصل الثاني 2 بقلم احمد الروش
#صلو_علي_سيدنا_محمد.... (جحيمي الفصل 2)
ضربها بالقلم= وكمان حامل. يا زب.ا.لة
تصدمت اذاى يقولها كدة يوم فرحهم= رائد انت بتقول أى
شدها من شعرها بقوة= انتى هتستعبطى يا وس.خ.ة غلطتى مع مين
عشق برعب وصراخ= ما حصلش أنا محدش لمسني
ضربها بقسوة وسط، صراخها وهى بتنفى ان حد لمسها بعد عنها لمالقاها اغمى عليها بص اليها ببرود وخرج
صحيت عشق على حد بيشدها من شعرها لقيته اخوها
... يابنت الك.ل.ب غلطتى مع مين انطقى
عشق ببكاء = اسمعنى بس أنا...
نزل فيها ضرب وهى بتغطي وشها قربت منه مراته وبعدته= كفايه هضيع نفسك فكلبه ذى دى سيبها
قطع كلامهم رائد الواقف على الباب= خلصتوا المسرحية بتاعتكم اطلعوا برا يا لا
اخو عشق = يا رائد بيه انا و مراتى منعرفش هى عملت. كده مع مين ولا لية
عشق بصراخ= انت بتقول أى... اعمل انك أخ لية مرة فى حياتك حرام عليك
قرب منها لكن وقف لما ز عق رائد= اطلعو ا برا
مشى هو ومراته.. وقفت عشق بتعب وقربت منه= ليه تقول علية كده حرام عليك... اتجوزتني من غير فرح وكسرت فرحتي بأنك تتهمني فى شرفى
مسك وشها بعنف وقال. وعيونه حمرا= وأنا قولت حاجة غلط مش كفايه انا نتجوز تك انطق مين أبو اللى فى بطنك
عشق يبكاء= اخرص أنا اشرف منك ومن اللى. زيك
ضربها قلم قوى وقعت على الأرض وسابها ومشى
وقفت بتعب وراحت الحمام علشان تنفذ اللى فراسها
طلعت برا الشقه وهى بتمشى بتعب بعد ما رائد مشى و ركبت تأكسي
وصلت أقرب دكتورة واللى انصدمت من وشها المتورم
= اقدر اساعدك فى أى
عشق بدموع= عايزة أعرف انا حامل ولا لا
كشفت عليها و صدمتها بردها
#يتبع
