رواية تربية واصلاح الفصل العشرون 20 والاخير بقلم منار مجدي
كريمه:طيب أن شاء الله تلحقى طيارتك الساعه ١١بليل
ريم:أن شاء الله
خرجت ريم لقيت عمر وعمار قاعدين قدام الكرتون ومش بيبصولها راحت قعدت جمب عمار
قام عمار وراح قعد بعيد عنها
ريم:انت زعلان منى
عمر:متردش يا عمار احنا اكبر من كده
ريم:انت كمان يا عمر
عمر:لو سمحت يا حضرت متتكلميش معايا
ريم:لو متكلمتش مع اخويا اتكلم مع مين
عمر مسك أيديها وبصيلها:خلاص خليكى معانا ريم مش هعرف اقعد فى البيت ده من غيرك
ريم بدموع:انا اسفه يا عمر بجد انا اسفه ده غصب عنى انا مش قادره افضل مش قادره
عمر حضنها:طيب طيب خلاص متعيطيش
ريم:مش زعلان منى صح
عمر طبطب على ضهرها:معرفش ازعل منك اصلا بس قوليلى انتى هتمشى عشانه مش كده بسببه
ريم:عشانى انا محتاجه ابعد وأصدق انى اقدر اكمل لوحدى يا عمر
عمار راح وحضن ريم وهو بيعيط:خلاص يا ريمو متعيطيش احنا بطلنا زعلانين منك خلاص بس خودينا معاكى
ريم ابتسمت وبعدت عن حضن عمر وحضنت عمار:مش هينفع يا عمورى عشان انت عندك حضانه صح عشان تبقا ولد شطور قد الدنيا وترفع راسنا ده انت اخر العنقود يا عمورى وبعدين عايزاك تقعد هنا تخلى بالك من عمر احسن يحب واحده كده وله كده ويطفش مننا ويسيبنا ويمشى
عمار:ايوه صح عندك حق انا مش بثق فى زوقه الواد ده زوقه وحش
ريم:ايوه صح عندك حق عشان كده لازم تفضل هنا مكانى
عمار: متقلقيش خالص انا هاخد بالى كويس
ريم حضنته جامد:انا واثقه فيك يا حبيبى
ريم قامت عشان تسلم على صحابها قبل ما تمشى اول مكان راحته ريم هى المص'حه إلى فيها فهد
فهد كان نايم على السرير وبيبص للسقف ووشه دبلان ومهموم
ريم دخلت بابتسامه:اهلا اهلا بفهد الرجال
فهد ابتسم وفرح اول ما شافها:فهد الشيتا انتى هنا بجد انتى سامحتينى بجد وله وله انا بحلم (مسك دماغه) اه دماغى
ريم بسرعه جريت ومسكت ايديه من على رأسه:لا انا موجوده وانا مزعلتش منك اصلا يا فهد عشان اسامحك
فهد:بس انا انا عملت حاجات كتير وحشه معاكى
ريم: انت كنت تعبان و عادى اومال فايده الصحاب ايه بقا
فهد ابتسم:الظاهر أن طلع عندى صاحب جدع وقوى وسند ليا بجد
ريم:كان عندك كتير بس انت مأخدتش بالك
فهد بص بعيد:الظاهر فى حاجات كتير غلطت فيها (رجع بص ليها تانى)بس مبسوط انى شوفتك ،بس شكلك متغير، انتى زعلانه ؟
ريم ابتسمت:لا مش زعلانه ،انا مبسوطه جدا جدا كمان متعرفش انت اصل انا هسافر لندن بقا وهشوفها واغير جو هناك.
فهد مسك أيديها:لندن ! لحظه !! انتى مكنتيش هتمشى وتسيبى اهلك وسيف غير لو....سيف السبب صح
ريم دارت دموعها بابتسامة:تؤتؤ محدش السبب انا لازم امشى انا بس جيت اشوفك قبل ما امشى واول ما هرجع هجيلك متقلقش أن شاء الله قريب سلام.
فهد بتأنيب ضمير:اكيد سيف ،وانا السبب انا السبب.
عند ريم كانت ماشيه فى الشارع تايهه
فجأة لقيت نفسها تحت بيت حور
ريم بصدمه:معقول جيت هنا مشى من المستشفى مش مهم المهم انى وصلت
طلعت و خبطت
حور اول ما شافتها حضنتها بفرحه:كنت عارفه هتغيرى رأيك ومش هتمشى
ريم طبطبت على ضهرها:انا جيت عشان اودعك
حور بعدتها: تودعينى!! ريم انتى بجد هتمشى
ريم:بجد تعبانه يا حور ارجوكى ،انا كنت فاكره انك هتفهمينى
حور بدموع:انا فهماكى بس مش عايزاكى تمشى وتبعدى عنى عارفه بتصرف بانانيه بس يا ريم انا مليش غيرك
ريم حضنتها جامد:هكلمك كل يوم ومش هتحسى انى بعيد عنك ده وعد
حور:هعتبره وعد رجاله
ريم بضحك:وعد رجاله بجد
الباب خبط
ريم قعدت عن حور
حور:ده اكيد يوسف
ريم:يا ريت يبقا هو
حور:طيارتك امتى
ريم: الساعه ١١ بليل
حور:اه طيب
يوسف :سماعليكو كلكم ايه ده ريم هنا
ريم :تعال يا آخره صبرى اسمعوا انتو الاتنين عايزاكم تخلو بالكم من بعض كمان ابقو عدو على عمر ونسوه متسبهوش لوحده وياريت نبطل شغل العيال وكل شويه نسيب بعض تمام واتجوزو بقا وخلصونا
يوسف:لحظه بس ثوانى وخدانى على الحامى مين رايح فين
ريم ضحكت:ركز بقا انا همشى ومعنديش وقت لسه ورايا مشوار كمان
يوسف:لحظه بس فهمينى رايحه فين وليه اصلا وهتبييسنى لصحبتك كده تستفرد بيا
حور:بتقول حاجه يا حبيبى
يوسف:وله حاجه يا عمرى
ريم ضحكت:بص يا يوسف انا رايحه لندن انهارده بليل طيارتى بس جيت أودعكم
يوسف:طيب راجعه امتى بكره
ريم:لا طبعا هقعد فتره كويسه هناك
يوسف:قد ايه يعنى اسبوع مثلا
ريم:احتمال اكتر من سنه
يوسف بصدمه:سنه ليه كل ده بس
ريم:محتاجه ابقا لوحدى شويه بس زى ما اتفقنا خلى بالكم من بعض
حور حضنتها جامد:هتوحشينى اوى
ريم بابتسامه:وانتى كمان يا فقر
يوسف حضنهم هما الاتنين هو كمان
حور برفع حاجب:بتظيط فى الظيته
يوسف:يا ستى اى حاجه انا سنجل بقالى كتير
حور:إلى هو ازاى
يوسف:يعنى مش متجوز يعنى افهمى بقا ده انتى جامو'سه ديه بقر'ه لافشكيرى بتفهم عنك
ريم ضربتهم براحه:بس بقا انتو الاتنين شغل توم جيرى ده اكبرو
مشيت ريم من عند حور وركبت تاكسى
بعد فتره كانت فى الشركه اتنهدت وطلعت
عند سيف كان رايح جاى فى المكتب لحد ما خبطت جولين
جولين:استاذ سيف الانسه ريم بره
سيف بسرعه:ريم دخليها بسرعه
جولين بإستغراب:تمام
خرجت جولين ودخلت ريم
سيف:انتى
ريم قاطعته وقربت منه وحطيت فى ايديه السلسله
سيف بص للسلسله بصدمه وبعدين بص لريم
ريم بابتسامه محرجه:اكيد نسيتها بس انا منسيتش اى حاجه(بصيت ليه) بس هنسى متقلقش عليا عيش حياتك دانا شخصيه حلوه اوى انا مبسوطه انك لقيت واحده زيها وأنها هتخليك مبسوط انا هبقا مبسوطه ليك انا بس جيت ارجعها عشان انا مستحقهاش دانا تستحقها اكتر منى انا اسفه عشان مكنتش افضل حد ليك اوعدك مش هتدخل فى حياتك تانى وشكرا على ذكرياتنا إلى هعيش بيها بقيت حياتى وان انا فى يوم من الايام كان عندى حبيب زيك شكرا.
لفت عشان تمشى سيف مسك أيديها
ريم بصيت لإيديه وبعدين ليه وابتسمت:سلام يا سيف سلام
زقيت أيديه ومشيت.
الساعه عشره ونص فى المطار
عمر:خلاص كده
ريم:حان الوقت
عمار حضنها:هتوحشينى يا ريمو متخافيش هخلى بالى من الكل
ريم:بطلى الصغنون
بصيت ريم لجمال لقيته بيبص بعيد ومضايق
ريم راحت عنده ولفته:بابا
جمال:لازم تمشى يعنى ، خليكى جمبى يا بنتى عايزك جمبى فى اخر ايامى
ريم: بعيد الشر عنك يا حبيبى انا مقدرش اعيش فى دنيا انت مش فيها متقولش كده تانى
جمال حضنها
ريم فضلت تعيط فى حضنه:مش هتأخر هرجع على طول
بعد فتره دخلت ريم تخلص الإجراءات عشان تركب الطياره
وعمر وعمار وجمال وكريمه خرجو
جمال:عمر استنونا هنا انت وعمار هنجيب العربيه من جوه وهنيجى نمشى على طول
عمر:تمام
مشى جمال وكريمه فى اللحظه ديه وصل سيف مع يوسف وحور
سيف شاف عمر جرى عليه:ريم فين
عمر:مشيت زمانها دلوقتى فى الطياره
يوسف:الطياره هتطلع الساعه ١١ لسه شويه وقت معانا
حور:ادخلها يا سيف الحقها
عمر مسكه:رايح فين؟خلاص يا سيف فات الاوان كمل جوازتك بعيد عن ريم بقا حرام عليك العذاب ده كله
سيف بعصبية:مكنش حرام عليها ليه دايما الغلط عندى انا ليه محستش بيا انا مش مهم دلوقتى انا لازم ألحقها
عمر مسكه بعصبية:وخطيبتك هتعمل ايه فيها لريم لهى
سيف زقه: مش متزفت خاطب كانت تمثيليه ابعد عنى بقا
سابه عمر وسيف دخل جرى بس الطياره كانت طلعت
سيف :هينفع الطياره ترجع ارجوك
المضيف:اسف يا فندم مش هينفع
سيف حس بحد بيخبط على كتفه
لف سيف لقا ريم بسرعه حضنها جامد
ريم بصدمه:سيف ،انت كويس؟ بتعمل ايه هنا؟
سيف:كنتى عايزه تسيبينى تانى يا ريم ؟كنت هعمل ايه من غيرك؟
ريم بابتسامه مكسوره:كنت هتتجوز وتجيب اطفال كتير زى ما كنت عايز وتعيش حياتك مبسوط ،احم ابعد عنى بقا عشان دانا عيب تشوفنا وتزعل .
سيف ضربها على رأسها من ورا:اخرسى بقا انا مش عايز اى حاجه من ديه من غيرك انا عايز اتجوزك انتى واجيب عيال كتير منك انتى مش حد غيرك وبالنسبه لدانا فهى بنت خالى وكنا بنعمل تمثيليه عشان تحسى بالى انا حسيت بيه .
ريم ضربته فى بطنه جامد :تمثيليه! انت مجنون ،انا لولا انى خوفت اسيب بابا وماما وعمار وعمر لوحدهم واسافر كان زمانى على الطياره وكل ده بسبب تمثيليه رديئه مقرفه مقززه وو زفت ونيله على دماغك
سيف:بس بقا بس صداع
حضنها تانى ريم فضلت تضربه على ضهره جامد لحد ما تعبت وحضنته هى كمان
يوسف:كده هى مش هتمشى مش كده
حور بدموع فرحه :باين لا
عمر:يا رب أنا ايه موقفنى جمبهم الاتنين دول
بعد خمس شهور
ريم:ايه القمر ده ايه البدله القمر ديه
سيف:طبعا عشان زوقك
ريم:يابنى انا زوقى طول عمره جامد كده
سيف:هى حلوه بس لونها يعنى
ريم:ايه ماله لونها ؟
سيف: ابيض!؟
ريم:وماله ليه يعنى العروسه بس الى تلبس ابيض والعريس لا
سيف:لا وجهه نظر تحترم
ريم:شوفت بقا
سيف:ده انتى هتتشلفطى انهارده
ريم:ليه هنتخانق مع مين
سيف:مع بعضينا فى بيتنا لوحدينا
ريم:فى بيتنا؟
سيف:اها
ريم:مع بعضينا؟
سيف:اها
ريم:و لوحدينا؟
سيف:اه انتى كويسه
ريم:سيف ألغى رحلتى فى الجواز ده فين دانا صحيح
سيف مسك أيديها وقامو من الكوشه:مفيش الكلام ده يالا نرقص سلو يالا
ريم بتوتر:الحقوووووونى
#البارت_العشرون
#روايه_تربيه_واصلاح
بقلمى منار مجدى
تمت
