رواية طفلة النمر الفصل السادس عشر 16 بقلم بشري شريف
البارت 16
نمر بغضب: اه يا كل، ب و بص لوصال و قال بحب و طيبه تعالى يا وصالى و كان بيقرب عليها
وصال و بعدت عنه بخوف نمر بص عليها بصدمه
نمر: وصال تعالى
وصال بعدت بخوف و عياط و هى بتبص على المي، دس
نمر لعمر قال بغضب: خد الحيو، ان دا برا
عمر خد هشام و خرج نمر رمى المس، دس و قرب من وصال و شلها و قال: اهدى
وصال حضنتها و هى بتعيط و بتقول: مش تموتنى
نمر حضنها و قال: اكيد لا مين اللى قالك كدا
وصال: عمو
نمر طبطب عليها قال: ما تخفيش و خرج
هشام بغضب: هموتك يا نمر بس قبل ما اموتك ها حصرك عليها و اموتها قدامك
وصال خطفت و حضنة نمر جامد
نمر بغضب: خدوا
الرجاله خدت هشام للمخزن و نمر و عمر خرجوا ركبوا العربيه و عمر اللى كان بيسوق لان وصال كانت رافضه تسيب نمر
نمر بص عليها لاقها نامت و لاحظ هى لبسه ايه
نمر لنفسه: دا لازم الكل يكون عايزك و قلع الجكت و غطاها بيه
اما فى القصر فى جهه تانيه كان فى حد بيتكلم فى الفون
البنت بغضب: لا انا عايزه فلوسى ما ليش فيه نمر خد البت و لا لا انا ساعدكم و مشيت الحارس من عند الباب علشان تدخلوا و خطرت بنفسى مش علشان تقولوا ليا مافيش فلوس
الراجل: تمام هبعتلك فلوسك وقفل
الراجل التانيه: ليه ما نخلص عليها
الراجل الاول: هنخلص بس مش دلوقتي لسه محتاجنها
و بعد وقت نمر و عمر وصلوا و دخلوا الكل جرى عليه
فاطمه بقلق: وصال حصل ليها حاجه
نمر: لا الحمدلله
فاطمه: طب هاتها
نمر وهو بيمشي يقعد وبينيم وصال على رجله قال: لا سيبيها يا امي
مريم: طب نطمن عليها
نمر: هي كويسه
سلمى: هي مين دي وانت مش راضيه تديها ليهم ليه
نمر: لانها نائمه
وصال بدات تفوق من صوت الدوشه وشالت الجاكيت من على وشها وبصت لهم
فاطمه بحب وقلق: انتى كويسه
وصال هزت راسها وقالت: اه يا تيته
و شالت الجاكيت من عليها خالص وقامت عشان تروح لفاطمه
فاطمه اخذتها في حضنتها وقالت: الحمدلله انك كويسه ياقلبي
وصال طلعت من حضنها و كانت ها تروح لنمر بس سيف حضنها و قال: وصال
وصال بعدت بسرعه
نمر بص بغضب بسيط و قال: ايه دا يا سيف
وصال بصت عليه و قالت بفرحه: سيف و قربت منه و حضنته
سيف حضنها و قال: عامله اي
سلمى قربت و نزلت شالت وصال و قالت: وحشتينى اوى يا ازغه يا لمضه
وصال حضنته و قالت: وحشتيني اوى يا ماما سلمى
سلمى: فين سماح
وصال بدموع: نامت
سلمى: امممم طيب يلا روحي العبى مع سيف
وصال نزلت و مسكت ايده و قالت: تعالى يا سيف اوريك العابى
سيف: يلا
مريم: طب مش ها تخدينى معاكي يا سوسو
وصال: تعالى انتى و داده سعاد
هاجر: و انا
وصال: لا لا انتى روحى اعملي الاكل مش تيجي معايا
الكل ضحك و هاجر اتغاظت و مشيت
نمر: وصالى
وصال: نعم
نمر قرب شالها و مشى
سيف: يا خالو هات وصال
نمر: مريم خدى سيف و اطلعى مع سعاد ها تروح الاوضه بتاعت وصال و طلع دخل الاوضه بتاعته و قاعد و قعد وصال على رجله و قال: احكى حصل اى و زفت دا قال اى
وصال: حاضر
و حكت كل حاجه
نمر بغضب: ابن ال****** و كمل بهدوا لوصال: شاطره يا وصالى
وصال حضنته و قالت: انت مش زعلان منى
نمر: بصى زعلان حبه صغيرين لانك خوفتى منى
وصال بدموع: طب مش تزعل
نمر: امممم عايزنى مش ازعل
وصال: اه
نمر شاور على خده وصال بسته و حضنته و قالت: مش زعلان
نمر: لا يا ستى و يلا روحي العبى مع سيف بس صح انتى عارفه سيف ازاى
وصال: مش عارفه انا كنت بكبر و انا بلعب مع سيف لحد ما هو سافر
نمر افتكر زمان لما كان بيروح عند سلمى كان بيشوف طفلين بنت و ولد و ست كبيره كان دايما بيحب يشيل البنت عن سيف بس و هى عندها سنتين هو سافر و عرف ان دى وصال فا ابتسم و قال روحى العبى مع سيف وصال راحت و نمر نزل قاعد مع سلمى و فاطمه
سلمى: هى سماح تعبانه
نمر: لا
سلمى: امال نايمه ليه و وصال الاوضه بتاعتها فوق ليه
نمر: سماح ماتت من اربع سنين
سلمى بصدمه: اى
نمر حكه قصة وصال ما عدا ان فى ناس عايزنها
سلمى: تمام انا هخد بالى من وصال
اما عند ابو وصال كان فى شقه و بيقول: اتهدى بقى
الست بعيط: ابوس يدك ارحمنى
ابو وصال و هو بيفكر: طب اجبها ازاى ما هو انا غبى كان لازم اسبها تهرب منى اهو مش عارف اجبها
الست بصوت واطى: عقبالى
ييييييييييبع ياتر نمر ها يعمل اى فى هشام و ابو وصال بيتكلم عن مين و مين الست دى قولوا توقعتكم و رايكم فى الكومنتات بحبكم يا مبدعين
طفلة النمر
بقلم بشرى شريف
